Regenboogforel, Zelfgevangen, Zelfgerookt
Persoonlijk ben ik er dol op om zo nu en dan helemaal terug te gaan naar de basis. In onze maatschappij zijn we heel erg gewend geraakt aan het gemak van een supermarkt, maar die was er niet altijd. Even het moment opzoeken waar je zelf verantwoordelijk bent voor het avondeten dat op je bord ligt.
Afgelopen week ging ik vissen op forel. Weliswaar in een forelvijver, dus helaas niet echt in de wildernis, maar soms moet je roeien met de riemen die je hebt.
Op de basisschool
Toen ik nog op de basisschool zat, ging ik elke week vissen. Ik groeide op in een klein dorpje in de Betuwe en woonde op loopafstand van de rivier de Linge. Elke soort vis die uberhaupt in die rivier rondzwom, moet ik theoretisch wel eens hebben gevangen. Ik zal ook nooit vergeten dat ik plotseling een paling ving, deze vol trots in een emmer mee naar huis nam en dat mijn oma er wel raad mee wist. Nooit eerder had ik nagedacht over het daadwerkelijk eten van de vissen die ik ving.
In de tussenliggende jaren is mijn mening over het eten van eigen vangst of vondst flink veranderd. Inmiddels bestier ik al een aantal jaren een flinke moestuin en ik ben van mening dat wanneer je iets eet, je ook moet weten waar het vandaan komt.
Sinds die jaren op de basisschool heb ik nauwelijks meer gevist. Als ik me niet vergis, was dat slechts één keer. In een stuwmeer in Spanje, waar ik binnen een uur, op de hengel na, alle visgerei ben kwijtgeraakt aan ondergelopen takken, bomen, fietsen, verlaten dorpen en alles wat er verder onder water verstopt zat. Een debakel dus.
Ruwe bolster, blanke pit
Nu ga ik het anders doen. Gewapend met een hengel, leefnet, schepnet en een klein plastic bakje meelwormen ga ik de forelvijver te lijf. Op een doordeweekse dinsdagochtend om half negen had ik verwacht de enige te zijn, in de hoop dat niemand mijn gebrek aan viservaring zou zien. Niets is minder waar. De oevers van de verschillende vijvers bij het complex waar ik ga vissen, staan vol. Naar schatting veertig mannen van type ‘ruwe bolster, blanke pit’, met eigen visgerij, karretjes, koelboxen en thermoskannen werpen naar hartenlust hun lijntjes uit op jacht naar regenboogforel. Ik doe mee.
Het is koud en de wind snijdt dwars door alles heen. Zelfs door mijn winterjas, maar de oermens in mij voelt daar niets van. Althans, dat hou ik mezelf voor. “Beginnersgeluk!” Spreekt de vissende ruwe bolster naast mij als ik binnen een half uur mijn eerste forel uit de vijver haal. Ik ben zo trots als een pauw. Zeker wanneer ik binnen een uur ook mijn tweede forel uit het water tevoorschijn tover. Mijn buit is binnen, ik heb avondeten.
Volgens het geboekte arrangement bij de forelvijver heb ik echter nog 3 uur vistijd over. “Zonde om die verloren te laten gaan. Misschien vang ik er nog wel eentje.” Spreek ik mijzelf fanatiek toe. Twee koude uren gaan voorbij. Het gevoel in mijn vingers is verdwenen en de dobber ligt doodstil op het water. Juist op het moment dat ik ermee wil stoppen, heb ik beet. Nummer drie! Tijd om op te ruimen en schoon te maken.
Vis schoonmaken is niet moeilijk, het is glibberig en je moet er mee om kunnen gaan dat je de ingewanden van een dier aan het verwijderen bent, maar verder is het erg eenvoudig. De schone vis gaat mee naar huis in een plastic zak. Vanavond staat er verse, gerookte regenboogforel op het menu en ik voel me weer een beetje meer oermens.
Lauwwarme salade van veldsla, rode biet en versgerookte forel
Ingrediënten voor twee personen:
- 1 regenboogforel (1,5 kilo)
- 200 gram veldsla
- 2 rode bieten
- 1 eetlepel Dijon mosterd
- 1 eetlepel mierikswortelpasta
- 3 eetlepels olijfolie
- peper en zout naar smaak
- sap van een halve citroen
Extra benodigdheden:
- Cobb basisplaat
- Cobb rooster
- 1 CobbleStone
- Rookpellets eikenhout
- aluminiumfolie
Zoals ik eerder meldde, beschik ik over een grote moestuin. Hoewel het nog erg vroeg in het seizoen is, heb ik zelfs op dit moment al genoeg om te eten en dat gaat eigenlijk het hele jaar zo door. Voor de lauwwarme salade die ik vandaag ga maken, heb ik veldsla nodig en die groeit zowel in de zomer als in de winter. De veldsla pluk ik dus uit eigen tuin. Rode bieten heb ik een groot deel van het jaar, maar op dit moment net niet. Die haal ik bij de groenteboer.
De forellen die ik eerder vandaag ving, heb ik nog verder schoongemaakt. Dat wil zeggen dat ik de buikholte goed heb uitgespoeld en de vissen van hun schubben heb ontdaan. De forellen ga ik roken en ik gebruik voor de salade die ik ga maken, één flinke vis. De overige twee forellen rook ik later, want die zijn heerlijk op een toastje met gezouten roomboter.
In de voorbereiding op mijn rooksessie, kruid ik de vis in de buikholte met peper en zout. Van aluminiumfolie vouw ik een envelopje dat ik vul met een flinke eetlepel eikenhouten rookpellets. Ik vouw de envelop dicht en prik er gaatjes in met een mes.
De salade van vandaag is voor twee personen. Ik verpak dan ook twee rode bietjes in aluminiumfolie, met de glimmende kant naar binnen.
Tijd om de COBB aan te steken. Ik plaats een CobbleStone, steek deze aan en wacht nadat de vlammen zijn verdwenen, nog een kwartiertje om de eerste intense hitte te laten ontsnappen.
Ik leg de verpakte bietjes in de mantel naast de CobbleStone. Vervolgens plaats ik het envelopje met rookpellets op de CobbleStone. Nu leg ik de basisplaat op mijn COBB, met daarop het rooster. Op het rooster gaat mijn vangst van vandaag.
De deksel gaat op de COBB en deze haal ik er voor de komende twintig minuten ook niet meer af. De forel komt namelijk heerlijk in de rook te liggen en wanneer je de deksel zo nu en dan optilt om te spieken, ben je alle rook ineens kwijt. Dat zou zonde zijn van de smaak van het visje waar ik zoveel moeite voor heb gedaan.
Na twintig minuten is de rook verdwenen. De pellets in de aluminiumfolie envelop zijn opgebrand en wanneer ik nu de deksel optil, zie ik een prachtige, goudbruin gerookte forel.
Ik ga de salade afmaken. Voor de dressing gebruik ik drie ingrediënten: olijfolie, Dijon mosterd en mierikswortelpasta. Die laatste koop je gewoon in een potje in de supermarkt. Mierikswortel heeft een mooie, frisse, maar scherpe smaak en die doet het goed bij het zoete van de biet en het rokerige van de vis.
Meng de ingrediënten voor de dressing in een kommetje met een garde. Ik maak mijn maaltijdsalade bourgondisch op, op een grote schaal.
Eerst leg ik een bedje van veldsla uit mijn moestuin. Vervolgens snij ik de in aluminiumfolie gepofte bietjes in plakjes en verdeel deze over de sla. De forel fileer ik zorgvuldig en ik verdeel de stukken vis over de hele schaal. Nu besprenkel ik alles met de dressing en ik knijp er nog wat citroensap over uit om het geheel nog iets frisser te maken.
Serveer de salade met een mooi donker brood en een goed glas Chablis.
Eet smakelijk!